Daha önce bir makalede Özdeyişler 22:6’yı yeniden incelememizi istemiştim. Bu atasözünde Tanrı şöyle der: “Çocuğu tutması gereken yola göre yetiştir, Yaşlandığında o yoldan ayrılmaz.”
Yanlış anlaşılmaları Ortadan Kaldırmak
Yıllar önce bu ayet bir öğrencilik ayeti olarak anlaşılırdı. Anne babalar, “eğer çocuğumu Hıristiyan inancında eğitirsem, büyüdüğünde bu inançtan ayrılmayacaktır” diye düşünüyorlardı. Bu bir vaat olarak anlaşılıyordu. Bu şekilde düşünmenin bir sonucu olarak, gençler imandan uzaklaştığında, bu anne babalar suçluluk hissettiler. Kendilerine “Neyi yanlış yaptım?” diye sordular. Bu mekanik kurtuluş görüşünü benimseyen başkaları da bu ebeveynlerin yanlış bir şey yapmış olması gerektiğini düşündü.
Daha önceki makalede, bu ayetin bir vaat değil, bir atasözü olduğuna işaret etmiştim. Ve öğrencilik için değil, çocuk yetiştirme için geçerlidir. Sonunda, önde gelen bir akademisyenin ayeti yanlış tercüme ettiğimizi savunduğu ama yine de aynı noktaya değindiği başka bir makalenin altını çizdim. Dr. Gordon Hugenberger ayetin şöyle çevrilmesi gerektiğini yazıyor: Çocuğu [günahkâr] yoluna göre (pasif kalarak) yetiştirin ve yaşlandığında ondan (bu günahkâr alışkanlıklardan) ayrılmayacaktır. Bu şekilde okunduğunda ayet bir uyarıya dönüşür. Başka bir deyişle, kendi haline bırakılan bir çocuk annesini küçük düşürür.
İster olumlu teşvik ister olumsuz uyarı olsun, mesele açıktır. Bir çocuğu nasıl eğitirseniz o eğitimi aldığı doğrudur. Ancak her atasözünün birden fazla istisnası vardır ve bunlar sadece kuralın istisnalarıdır.
Geçmişteki bu yanlış anlaşılma nedeniyle bu ayet gözden düşmüştür. Uzun zamandır hiçbir ebeveynin bundan bahsettiğini duymadım. Bu çok talihsiz bir durum. Bu ayet hala Tanrı’nın kutsal ve yararlı sözüdür.
Genç neslin Özdeyişler 22:6’yı incelemesi, üzerinde düşünmesi ve önemini yeniden anlaması gerektiğini düşünüyorum. Nasıl mı?
Eğitimin önemini yeniden keşfederek!
Çocuğumu Eğitiyorum
Eğitim sözler değildir. Eğitim, bir çocuğun karakterini ve alışkanlıklarını geliştirmek için olumlu ve olumsuz eylemlerdir. Eğitim tekrarlanan eylemlerle kas hafızı ve değerleri geliştirmektir. Nitekim Efesliler 6:4’de bahsedilen bu eğitim ebeveynlerin araçlarının bir kısmıdır. Babalar çocuklarını Rabbin terbiye ve öğüdüyle büyütmelidir.
Korkarım ki, ebeveynliklerinde “yüreğe çobanlık etmek” ve “müjdeye odaklanmak” isteyen genç anne babalar eğitim vurgusunu kaybetmişlerdir. Ve bu süreçte karakteri eğitmeyi kaybettik Çocuklarda karakter eğitimi yüreği yeniden yaratamasa da, onu şekillendirir. Bilinçli Hıristiyan ebeveynliği hem müjdeyi dile getirecek hem de iradeyi şekillendirecektir.
Bu da bizi ayetimize geri getiriyor. Geniş bir fırça ile boyamak gerekirse, günümüzün genç ebeveynleri “çocukların çocuk olması gerektiğini” düşünüyor. Gerçekten de çocuklar yetişkin değildir. Ancak bu ifadede, iradeyi dayatma ve eğitme konusunda bir isteksizlik de vardır. Çocuklarımızı “mahvetmeme” fikri Kutsal Kitap’tan çok Rousseau’dan gelmektedir.
Eğitin, Eğitin ve Bir Daha Eğitin
Ebeveynler olarak, eğitmek, eğitmek ve yeniden eğitmek için çağrıldık. Anlayış oluşmadan önce bile kas hafızası oluşturmalıyız. Her ne kadar her şeyi doğru yapmamış olsak da, Sharon ve benim küçük çocuklarımızı eğittiğimiz ve iyi meyveler verdiğini düşündüğüm birkaç şey var.
Yaşlarına uygun olarak onları eğitmeye çalıştık:
- Kilisede ayakta ilahi söylemek; kilisede sessizce oturup resimleri boyamak.
- Paralarından bir parçası ondalık olarak kiliseye vermek
- Yetişkinlerle selamlaşırken elini sıkmak, gözlerine bakmak.
- Sofrada nazikçe oturmak.
- Sofradan kalkmak için izin istemek.
- Özür dilemesini öğrenmek ve bağışlamayı kabul etmek.
- Bizden bir şey isterken doğru şekilde istemek.
- Sözümüzü kesmek zorundaysa bunu nazikçe yapmak.
- Çağrıldığında gelmek.
Bunu bir düşünün. Onları küçükken eğitmeye başlamazsanız, ne zaman başlayacaksınız? “Merhaba” demeleri ve yetişkinlerle tokalaşmaları için kaç yaşında olmaları gerekir? Sözünüzü kibarca kesmeleri için kaç yaşında olmaları gerekir? Bunun uzun bir eğitim ve yeniden eğitim süreci olduğunu biliyorum. Ve evet, insan çok erken de eğitilebilir. Ama bence bu eğilim ülkemizin genç ebeveynlerinin eğilimi değil.
İradeyi Şekillendirmek İçin Eğitim
Karakteri ve iradeyi eğitmek müjdeye aykırı değildir İradeyi şekillendirmeye başlamak için bir çocuğun Mesih’i kabul etmesini beklemeyiz. Dahası, bir çocuğun iradesini şekillendirmek masumiyetini veya yaratıcılığını mahvetmez. Tersine günahlı doğası onu ters bir istikamete doğru eğitmeden önce bizler onları Tanrısal yönde etmeye başlarız. Alışkanlıkları geliştirmek veya kırmak zor. Kutsal Ruh’a doğru yönelmiş bir karakter vermek ne kadar iyi olur!
Anne ve babalar, çocuğunuzu nasıl davranması gerektiği konusunda eğitin; büyüdüğünde bu eğitimin büyük bir kısmının onlarda kalması çok muhtemeldir.
21/1/2023’de Chap Battis’in gönderdiği email. İzinle kullanılmıştır.
