Bugün küçük çocukların korunması ve bakımıyla gurur duyan bir toplumda yaşıyoruz. Bu bir anlamda övgüye değer bir başarıdır. Tek yapmanız gereken, bugün klimalı, yumusak zeminli ve her şeyi sürekli izleyen bir bakım görevlisinin etrafta dolaştığı kapalı bir oyun alanını ziyaret etmek. Bu “toplumsal ilerlemeler” iyi olmakla birlikte, tüm acı, ıstırap ve zorlukların kötü olmadığını hatırlamamız gerekir. Aslında acı olmadan büyüme gerçekleşmez. Bu fiziksel olduğu kadar ruhsal açıdan da geçerlidir.

Hiçbir iyi baba çocuklarının acı çekmesini istemez. Bu gerçekten de ebeveyn olmanın en zor gerçeklerinden biridir. Ancak, çocuklarımızın yaşamlarında acı ve denemeler olmadan, Tanrı’nın istediği ruhsal olgunluk tam olmayacak. Yakup’un Yakup 1:2-4‘te imanlılara verdiği öğüt, çocuklarına yaşamdaki denemeler ve zorluklar aracılığıyla çobanlık etmek isteyen babalar için bir şablon sağlar.

Babalar, çocuklarınız çeşitli denemelerle yüz yüze geldiğinde bunu büyük sevinçle karşılayın.

Yakup okuyucularına denemelerle karşılaştıklarında bunu “sevinç saymalarını” öğütler. İmanlılar, Mesih’ benzerlik konusunda büyümeleri söz konusu olduğunda, deneme fırsatını tam sevinç olarak görmelidirler. Bu, denemenin zor olmadığı anlamına gelmediği gibi, denemenin eğlenceli olması gerektiği anlamına da gelmez. Sevince yönelik bu öğüt onlara Tanrı’nın yaşamlarında iş başında olduğunu ve denemeler aracılığıyla güçlendiklerini öğretir. Bu süreç sevinçli olmak için bir nedendir!

Çocuklarımız söz konusu olduğunda, bu sürecin onların yaşamlarında da aynı şekilde işlediğini unutmamalıyız. Denemeler için bir yaş şartı yoktur. Denemeler üç yaşındaki bir çocuğun hayatına girdiği gibi otuz yaşındaki bir kişinin hayatına da girebilir. Babalar olarak bizler, çocuklarımız “çeşitli denemelerle” karşılaştıklarında, çocuklarımızda sevinçli bir tutum geliştirmeliyiz.

Çünkü bilirsiniz ki, imanlarının sınanması dayanma gücünü yaratır..

İmanımızın denemelerle sınanması bizi güçlendirmek amaçlıdır. Yakup bu sınamanın güç, dayanma gücü ve sabır ürettiğini savunur. Douglas Moo bu ayeti açıklarken şöyle yazar: “Yaşamın zorluklarında Tanrı imanımızı arıtmayı ister: onu acı potasında ısıtmak, böylece kirleri arıtmak ve Rab’bin önünde saf ve değerli hale getirmek ister.”

Ebeveynler olarak çocuklarımızın rahat ve kolay yollardan geçmesini arzu ederiz. Çocuklarımızın yaşamlarında acı çekmelerini ve mücadele etmelerini önleme şansımız varsa, bu şansın peşinden gideriz. Ancak Yakup’un bize söylediği gibi, çocuklarımızın yaşamlarındaki mücadele ve acı, onları Mesih’in güçlü ve yetenekli izleyicileri haline getirmek amaçlıdır. Bunun yerine, bunun Tanrı’nın belirlediği büyüme aracı olduğunu bilerek, acı çekerek güç ve sabır geliştirmelerine izin vermeliyiz.

Dayanma gücü de, hiçbir eksiği olmayan, olgun, yetkin kişiler olmaları için tam bir etkinliğe erişsin..

Eğer biz babalar, çocuklarımızı denemelerden uzaklaştırma eğilimini bir kenara itebilir ve onları zorluk sürecini kucaklamaya teşvik edebilirsek, “dayanma gücünün” getirdiği Tanrı’yı yücelten ve tamamlayan etkiye tanık olacağız.

Yakup bize bu sürecin işlemesine izin verildiğinde, inanlının “olgun ve yetkin, hiçbir eksiği olmayan” biri olacağını söyler. Bu, kişinin günahsız olması gibi bir mükemmellikten söz etmemektedir. Yakup’un sözünü ettiği olgunluk ve yetkinlik ruhsal bütünlük ve “Hristiyan karakterinin bütünlüğü ”dür.

Denemeler boyunca sadık ve sevinçli bir şekilde dayanmak, tam ve olgun bir Hristiyan’la sonuçlanan bir güç üretir.

Sonuç

Hayat bir mücadeledir. İsa geri dönene kadar acı ve ıstırap insan varlığının bir parçasıdır. İmanlılar olarak bizler de çocuklarımız da bundan muaf değiliz. Biz babalar için çocuklarımızın yaşamlarına giren denemelere direnmek kolaydır. Bu “denemeler” bir büyükanne ya da büyükbabanın ölümü, bir sınıf arkadaşının alay etmesi ya da başka bir eve taşınmanın getirdiği zorluklar nedeniyle yaşanan acılar şeklinde olabilir.

Belki de çocuklarımız için en iyisi, denemeye direnmek yerine, onu sevinç ve lütufla kucaklamaktır. Sormamız gereken soru, “çocuğumu acı çekmekten nasıl koruyabilirim?” değil, “çocuğumu acılara sevinçle göğüs germesi için nasıl teşvik edebilir ve destekleyebilirim?” olmalıdır.

https://www.growingfathers.com/fathers-let-your-children-struggle/  25/5/2024’de erişilmiştir. İzinle kullanılıyor.

Bizi takip edin: