Çocuklarımızın acı çektiğini görmek son derece zor olabilir. Kendi sorunlarıyla başa çıkabilecek iyi donanıma sahip ebeveynler bile, acı çeken çocukları olduğunda kendilerini çaresiz hissederler. Çocuklarımıza sıkıntılardan geçerken sağlıklı ve Tanrı’yı onurlandıran bir şekilde nasıl yol gösterebiliriz? Çocuklarımız sorunlarla karşılaştığında onlara destek olmamızın üç yolu.
- Her Zaman Onların Yanında Olun
Ebeveynler ve bakım sağlayanlar olarak, çocuklarımızın acı çektiğini gördüğümüzde, dürtümüz hemen eylem moduna geçmektir. Bazen acil müdahale, yapılması gereken doğru ve gerekli şeydir. Ancak çoğu zaman, zorluklarla karşı karşıya olan çocukların bizim sorun çözme becerilerimizden çok onlarla sadık bir şekilde olmamıza ihtiyaçları vardır. Kendi deneyimlerimizden biliyoruz ki, telaş zamanlarında bazen sadece sevdiğimiz birinin olmasıyla rahatlamak isteriz – bizi düzeltmek için acele etmek yerine sabırla yanımızda oturacak, yanında kendimizi güvende hissedeceğimiz birine ihtiyaç duyarız. Çocuklarımız da bu tür bir sığınağın özlemini çekerler ve ebeveyn olmanın en büyük ayrıcalıklarından biri de Tanrı’nın iyi karakterinin bu yönünü evlerimizde yansıtabilmemizdir.
Eğer ebeveynlik çobanlıkla karşılaştırılabilirse, rolümüzün bu kısmı çoban koyunlarını o kadar iyi tanır ki sadece yanında olması bile sürüyü rahatlatır. Aynı şekilde, çocuklarımızı nihai kayamız ve sığınağımız olarak O’na yönlendirirken Tanrı’nın esenliğini somutlaştırabileceğimiz bir yol vardır (Mezmurlar 18:2). Kriz çocuklarımızın yaşamına girdiğinde, sıkıntılarına karşı sakinleştirici bir güvence iletecek şekilde onların yanında olma fırsatına sahibiz. Yaşanan krizin çözümüne yardımcı olmak için parmağımızı bile kıpırdatmadan önce, yanında olmamız ve tavrımız çocuklarımıza onlarla birlikte ve onlar için olduğumuzu ve daha da iyisi, Tanrı’nın da öyle olduğunu gösterebilir. İhtiyaç anlarında çocuklarımıza Rab’bin kendisini çağıran herkese yakın olduğunu hatırlatabiliriz (Mezmurlar 145:18)
- Bilge Çobanlığı Uygulayın
Çocuklarımızın yaşamlarında sadık bir şekilde bulunma alışkanlığını edinmenin bir diğer faydası da, doğru zamanda nasıl müdahale edeceğimizi bilmemize yardım eder. Bir çoban koyunlarını ne kadar iyi tanırsa, onlarla ilgilenmek ve onlara bakmak için o kadar iyi hazırlanmış olur. Bu ilişkisel bilgelik, çocuklarınızın hayatın önlerine çıkaracağı pek çok engeli aşmalarına yardım ettikçe paha biçilmez olacaktır.
Pavlus Filipililere yazdığı mektupta, sakinleştirici olmak ile bilgili ve ilgili arasındaki dengeye dair bize bir fikir verir. “Rab’bin gelişi yakındır; [bu nedenle] hiç kaygılanmayın” hatırlatmasıyla huzur ekerken, Filipililer’in kendisiyle nasıl ilgilendiğini de övüyor: “Sıkıntılarıma ortak olmakla iyi ettiniz” (Filipililer 4:5-6, 14). Pavlus ve Filipililer için, paylaştıkları esenlik, zamanında yapılan iyilik ve sevecenlik eylemlerinin yolunu açmıştır.
Bilge bir çoban, sadık varlığın aktif yardım için öne çıkma zamanının geldiğini bilir. Bu bazen çocuklarımıza zorluklarla kendi başlarına başa çıkabilmeleri için alan tanırken bir korkuluk olmak anlamına gelir; bazen de doğrudan destek vermek için devreye girmek anlamına gelir. Durum ne olursa olsun, çocuklarımız sıkıntılar ve denemelerle zorlandıklarında, yüklerini taşımak için yanlarına gelmenin yollarına dikkat edebiliriz (Galatyalılar 6:2). Bu da bilgelik gerektirir çünkü her durum ve çocuk farklıdır. Burada herkese uyan tek bir oyun kitabı yoktur, bu nedenle her çocuğu olduğu yerde karşılamak için Tanrıdan gelen bilgeliğe ihtiyaç vardır. Denemenin ciddiyetini ve her hangi bir çocuğun bununla başa çıkma kapasitesini ölçerken, bilgelik, katılımımızı duruma göre uyarlamak anlamına gelir.
- Onları Umut Dolu Ufuklara Yönlendirin
Deneme ne olursa olsun ve çocuklarımızı ne kadar düşünceli bir şekilde destekliyor olursak olalım, dar görüşlülüğün kurbanı olma tehlikesi vardır. Zor durumlarda çocuklarımızla birlikte yürürken, sorunun kendisiyle o kadar meşgul olabiliriz ki, gözlerimizi yukarıya, Kurtarıcı’ya dikmeyi unutabiliriz. Çok azımız bunu kasten yaparız; çoğu zaman yüklerimiz bize o kadar ağır gelir ki -özellikle de çocuklarımız etkilendiğinde- tek yapabildiğimiz nefesimizi tutmak olur. Hayatta kalma moduna geçerken, çevremizdeki koşullara odaklanır ve büyük resmi gözden kaçırırız. Çocuklarımız da zor zamanlarda aynı tepkiyi verebilir; bu da onlara gerçek umudumuzun nerede olduğunu hatırlatma fırsatına sahip olduğumuz anlamına gelir. Çobanın sürüsünü güvenli otlağa doğru yönlendirmesi gibi, gölgeler vadisinde çocuklarla birlikte yürümeye çağrılan bizler de onların gözlerini yukarıya, ufka, Mesih’te sahip olduğumuz umuda doğru yönlendirme ayrıcalığına sahibiz. Çevreleri ne kadar karanlık olursa olsun, dünyanın ışığı olan İsa’ya bakmalarına yardımcı olabiliriz (Yuhanna 8:12). “Oysa doğruların yolu şafak ışığı gibidir, Giderek öğle güneşinin parlaklığına erişir” (Özdeyişler 4:18). Çocuklarımızın karanlığın ötesine, yukarıya ve vadinin dışına, İsa’nın muhteşem ışığında sahip olduğumuz sarsılmaz umuda doğru bakmalarına yardım ettiğimizde ne büyük bir huzur buluruz.
https://www.ligonier.org/learn/articles/shepherding-children-through-hardships. 2024. Scott James.
Ligonier Ministries ( https://www.ligonier.org). 30/3/2024’da erişilmiştir. İzinle kullanılmıştır.
