Gerçek değerlidir, yanlış yapmak kolaydır. Çocuğunuzu seviyorsanız, gerçeği sevmesini ümit edersiniz. Bir Hristiyan olarak, haliyle (artık birer yetişkin olan) çocuklarımın iyiliği, gerçeği ve güzelliği benimseyeceklerini ümit ediyorum. Deneyimlerim (dört yetişkin teistim oldu) ve (çoğu üniversitede geçen) eğitimcilik yıllarım bana bu konuda başlıca iki iyi, bir de çok kötü tutum olduğunu gösterdi.
Çok kötü dediğim tutum şudur: Çocuklarıma bir şeyin mantığını, sebeplerini kabul etmeye zorlamak ya da manipüle etmek. Bunları yapabilecek olsam bile yapmazdım. Neden?
Birinin düşüncelerini kontrol etmeye çalışmak bir tür büyücülüktür; Harry Potter’daki gibi iyi niyetli değil, kötü amaçla yapılan bir kontroldür bu. İşte size bu konudaki gerçek: Her şey iyiyken Tanrı insanlığı bir bahçeye yerleştirdi ve seçim hakkı tanıdı. Eğer dünyanın en iyi ebeveyni bize seçim izni verdiyse (üstelik kötüsünü seçtik), bizim de aynı davranmamız gerektiğini kabul etmeliyiz. Çocuklarımın yüreklerinin ve zihinlerinin özgür olmasını isterim. Çocuklarını seven kim olsa bunu ister!
Yapmamanız gereken yanlış da şudur: Elinizden geldiğince çocuklarınıza herhangi bir fikri kabullenmeye zorlamayın.
Ne yapmalıyız? Eşim Hope ve ben sadece inancımızı yaşamaya çalıştık: Kilisede de, felsefe öğretirken de, trompet çalarken de hep aynıyız. Sahtekarlık veya yalanlar istemiyoruz. Başarısız olduğumuz çok oldu ama başarısız olduğumuz zaman bunu olabildiğince söylemeye çalıştık. Biz iyi düşünen, tutkulu bir şekilde seven ve itaat eden bireyler yetiştirmek istedik. Çocuklarımızın bizi aşmalarını umduk, öyle de oldu.
Hristiyanlık bizi iki konuda teşvik eder:
Mantığı, tutkuyu ve yorumlamayı öğretin ve çocuklar büyürken onların farklı fikirlerle karşılaşmalarına izin verin.
İsa Yüce Söz’dür, Söz’dür. Bu fikir mantık içeriyor. Tanrı’yı seviyorsanız O’nun gibi olmak istersiniz. Tanrı akıl sahibi ve mantıklıdır. Tanrı gibi düşünmek, akla uygun, mantık yasaları çerçevesinde ve soğukkanlılıkla düşünmek demektir. Bu noktada matematiğin de bize yardımı olur. Soyut nesnelerle uğraşmak, yani var olan ama fiziksel olmayan fikirlerle uğraşmak, bütün gerçeklikle, yani fikirlerle ve maddeyle uğraşmak için harika bir hazırlık sağlar.
Eflatun ve Kutsal Kitap’ın da doğruladığı gibi, tutku iyi bir şeydir, çünkü bizi motive eder, eyleme geçmek için bize güç verir. Sevdiğimiz uğruna eyleme geçeriz. Tutku akılla bilgilendirilir ve kendisi de akla teslim edebilir. Tutkuyu eğitmek iyidir, çünkü birey saf arzunun egemenliği altında olmamalıdır. Bunu dileriz ama dilemek yeterli değildir. Yürekli, sevgi dolu insanlar olmalıyız ama tutkularımız akıl ile uyum içinde olmalı, tutkularımız aklımıza hükmetmemelidir!
Yürek ve akıl hemfikir olmak üzere eğitilmelidir.
Ne yazık ki çoğu insan iyi okumuyor. Bir savı değerlendiremiyor, bu yüzden yorum becerilerini öğretmek gereklidir. Okuyun. Sesle okuyun. Evinizi kitaplarla doldurun. Biz kitapların bir arada sunulduğu ehli kitabın insanlarındanız, bunu unutmayın. Çocuklar büyürken kötü olduğunu düşündüğünüz fikirlerin etkisine maruz kalmalarına izin verin ve bunlar hakkında tartışın.
Tartışmaktan vazgeçmeyin.
Fikir ayrılıklarını kabul edin ve konuşmaya devam edin.
Yetişkin çocuklarım ile ebeveynleri (!) bazı konularda hemfikir değildirler. Güzel! Bu onların kendi adlarına düşünmeyi öğrettiğimizin göstergesidir. Bu anlaşmazlıklar bazen zor gelir, çoğunlukla geçicidir ve eğlenceli olabilir. Aynı kiliseye birlikte katılmadığımız için bize zor gelir. Geçici olarak her birimiz çeşitli fikirler edinir, bunları tartarız. Yetişkin çocuklarımın yeni bir fikir edinmeleri beni esnetir. Biri benim edebi zevkimi, diğeri ahlak sınırlarımı, bir başkası filmlerle ilgili görüşlerimi, dördüncüsü ekonomiyle ilgili fikirlerimi zorlar. Yanlış düşünen kişi sıklıkla ben olurum.
Çocuklarımdan bir şeyler öğrenmek sevinç verici! Yetişkin çocuklarımın bizimle sohbet etmeleri, birbirleriyle tartışarak ve birlikte keyifle zaman geçirmeleri bizi onurlandırır.
Yıllardır öğrencilerle tartışmalarımdan bir şey öğrendim. Olgun erkek ve kadın Hristiyanlar, yetişkin Hristiyanlar yetiştirmek Kutsal Kitap temelli şu üç unsura dayanır: diyalog, fikir ayrılığı ve gelişim. İlk çocuğumun beni örümceğin böcek olmadığına dair düzelttikten sonra çocuklarımdan öğrenmeyi asla bırakmadım. Ne büyük bir sevinç, ne cümbüş!
http://www.patheos.com/blogs/eidos/2017/09/raise-christian-kids-two-tips-one-error/ 20/9/2017’de erişilmiştir. İzinle kullanılır.
