Orta okula yeni başlamış olan oğlumla birlikte bir hafta sonu tatilinden yeni dönmüştüm. Bu demek oluyor ki ben onun yalnız babası değil aynı zamanda onun gençlik pastörüyüm. Tuhaf ama havalı. Evet kulağa daha çok tuhaf geliyor!
Eve döndükten birkaç saat sonra tartışmaya başladık, ben ona bağırıyordum o da bana bağırıyordu. Bu gibi durumlarda her ikimiz de evin farklı köşelerinde otururuz. Öfke içinde, incinmiş ve saygı duyulmamış hissederken pencereden bakıyor, hafta sonu tatilimizi düşünüyordum. Sonra eşim duymam gereken acı dolu sözleri söyledi: ‘Mike oraya gidip özür dilemezsen, bu hafta sonu senden duyduğu ve yaptığın her iyi şeyle çelişmiş olacaksın.’
İkimiz sakinleştikten sonra karşılıklı özür diledik ama bu patlama ile ilgili sohbetler hala devam ediyordu. Her ikimiz de az uyumuştuk, çok yoğun geçen bir hafta sonundan sonra çok fazla yorgunduk. Ve o hafta sonu vaaz verdiğim lütfun tam tersini eylemlerimle göstermiştim.
Çocuklarınızın gençlik pastörü olsanız da olmasanız da ne yazık ki bu durumla hepimiz karşılaşıyoruz… Çocuklarımıza lütuftan bahsediyoruz ama evde bunu onlara göstermediğimizde onlara şunu öğretiyoruz: ‘Lütuf harika bir fikir, ama sadece bir fikir.’ Kardeşlerim, lütfu evimizde eylemlerimizle de göstermeliyiz. Bunu yapmak için Mesih’in fedakâr, lütuf sağlayan sevgisini günahkarlara örnekleyecek olan bizleriz.
Eğer bunu okuyorsanız, müjdenin ergenleri yetiştirirken onların hayatlarında belirleyici olmasını istediğiniz içindir. Çocuğunuzun evinizi tasvir ederken kullandıkları terimin ‘lütuf dolu/ lütufkar’ olmasını istersiniz.
Bu olay hala çok tazeyken benim için bunun hakkında yazmak utanç verici. Ama sanıyorum ki bu konuda yalnız değilim ve sen de yalnız değilsin. Çocuklarımıza lütuf göstermek harika bir fikir ama sana saygısızlık gösterildiğinde, incindiğinde ya da görmezlikten gelindiğinde karşıdaki kişiye lütuf göstermek oldukça zor.
Başarısız olduğunuzda bunları hatırlayın.
- Yalnız değilsin. Müjde merkezli ebeveynlik kolay olsaydı her şeyi anlamış olurduk. Bu bir klişe değil ya da çocuklara sert ve talepkar olmanızın izni de değil. Madem yalnız değilsin, başka birkaç Hrıstiyan ebeveynlerle buluşup karşılıklı teşvik ve dua zamanları geçirmeyi düşünebilirsin. (Bu çocuklarınızla ilgili bir ‘şikayet etme’ zamana dönüşmesin!)
- Lütuf sadece iyi fikir değil. İsa Mesih’e iman ederek lütuf bulduk. Yani öfken ve hiddetin bağışlandı, hissettiğin utanç ortadan kaldırıldı (bu yüzden bu yazıyı yazabilirim). Bu yüzden çocuğunuz size karşı saldırırsa bile kendinizi savunmanız gerekmez. Evet, belki sana karşı günah işliyor olabilir ama Tanrı’nın lütfu göksel Baba’mızdan aldığımız sevecenlik ve sabırla karşılık vermeniz için size güç verecektir. O’nun sana ve isyankar çocuğunuza yönelik lütufta huzur bulun.
- İtiraf ve tövbe konusunda örnek ol. Biliyorum, bu zor. Ama ebeveynlikte bir şey öğrendim: çocuklarım benim günahkar olduğumu biliyorlar. Onlara karşı günah işlediğimde, günah işlediğimi kabul etmem onları şaşırtmıyor. Günahımı itiraf etmem, tövbe etmem ve lütufta yürümemin yolu çocuklarımın görebileceği Hrıstiyan hayatın gerçek örneğidir.
Lütuf zor. Bedenimdeki her şey haklı olmak ve istediğimi almak ister. Sen de öylesin, çocukların da öyledir. Ama hayatınızdaki sevginin ve lütfun Tanrı’nın işinin sonucu olduğunu unutmayın, hatırlayın.
Lütfu karşılıksız aldınız, karşılıksız verin.
https://www.rootedministry.com/blog/giving-grace-is-hard/ 13/7/2021’de erişilmiştir. İzinle kullanılıyor
