Ebeveyn olmadan önce bazı ebeveynleri seyredip kendi kendime ‘Benim çocuklarım böyle davranmayacaklar’ ya da ‘Çocuğumun bunu yapmasına asla izin vermeyeceğim’ diye söylediğimi hatırlıyorum. Sen de aynısını yaptığını hatırlıyor musun?
Ebeveyn olmadan o genç yıllarımda ebeveynlik konusunda ‘usta’ olmak, çocukları doğru yetiştirmek konusunda her şeyi bilmek benim için çok kolaydı. Ben ebeveynlere kolay kolay öğüt verebilirdim, yeter ki bana güvensinler (bekar, çocuksuz olan bana!) Nitekim kendi ebeveynlerime genç kız kardeşlerimi nasıl eğitmeleri konusunda koçluk yapmayı bile denedim.
Aman Tanrım, her şey ne kadar hızlı değişti! Kendi çocukların olduğunda onların yüreklerinin ‘akılsızlığa meyilli’ (Özd. 22:15) olduklarını fark ediyorsun, sanki herkesin çocukları gibi, nerde o ‘ebeveynliği bilmeyen’ aileler!
Zaman geçtikçe anlıyorum ki, harika bir ebeveyn olmak hakkında çok az şey biliyorum ve mükemmel bir ebeveyn olmak için kendimi çok fazla nitelikli hissetmiyorum. Her köşenin arkasında, her evre ve her yaşta ebeveynlik hakkında o kadar öğrenilmesi gereken şey var ki… Ebeveynlik bitmek bilmeyen bir dizi zorluk ve kararlardan ibaret.
“Hatırlat bana, bu bloğu neden ben yazıyorum?”
Tanrı’ya yakışır şekilde çocuklarına ebeveynlik yapmak için bu ebeveynlik bloğunu yazma ayrıcalığı benim ve bunu yapmayı seviyorum. Yine de kendi çocuklarım için her gün Tanrı’ya yakışır bir ebeveyn olmak için çok yetersiz hissediyorum.
Çoğu kez boş zamanlarımda ailemde ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Pek çok kez işlerimi karıştırıyorum ve doğru şekilde yapamıyorum. Çocuklarımın ihtiyacı olan ebeveyn olmak için fazla yetersiz kalıyorum.
Tabii ki sizler gibi genel anlamda ebeveynliğin doğru ve yanlışlarını biliyorum! Ama bunları yapmak konusunda tutarlı olmayı zar zor beceriyorum. Bu gibi durumlarda hayal kırıklığına uğrarım, sinirli, sabırsız, bencil, yorgun ve tembel olurum… Eşim ve çocuklarım iyi bilir!
Bazen ailemin duygularını incitiyorum. Bazen fazla sert oluyorum. Bazen de fazla yumuşak. Ama çocuklarıma ayırmam gereken zamanı onlara ayırıyorum. Terbiye etme konusunda tutarlı davranmakta zorluk çekiyorum. Bazen Tanrı’nın ve ailemin hak ettiği ve olmak istediğim bir koca ve baba olma konusunda yetersizliğimle öyle hüsrana uğrarım ki!
Eninde sonunda tek başına başarılı bir ebeveyn olamayacağımı anlarım – ve işte o zaman başarmaya başlarım! Yani çocuklarımın ihtiyaç duyduğu bir ebeveyn olamayacağımı fark ettiğimde daha önceki halimden daha iyi bir ebeveyn olurum.
Tanrı’ya dayanmaya çağrıldığım bir ebeveyn olmak için her şeyi iyi yapamıyorum, ne yapmam gerektiğini her zaman bilmiyorum ve beni olmaya çağırdığı tanrısal ebeveyn olmak için günlük hayatımda Tanrı’nın sürekli yardımına ve lütfuna ihtiyaç duyuyorum.
A+B daima = C değil
Haklısın, etkili ebeveynlik ilkeleri var, onlar izlenmeli ve itaat edilmeli; yine de her bir durum, her bir aile için ve çocuklarımızın hayatında her zaman istediğim sonuçları veren garantili dört dörtlük bir A+B=C formül yoktur.
Hayatımda her gün Tanrı’nın lütfuna ve Kutsal Ruh’un yönlendirişine dayanmam/ ondan güç almam gerek. Çünkü ailemde ve kararlarımda bazı şeyler olup bitiyor ki hiçbir ebeveynlik ya da Kutsal Kitap bilgisi beni bunlar için hazırlayamaz.
Hayattaki her şeyden en çok Tanrı’nın bize yetersizliğimizi ve O’na tam güvenmemiz gerektiğini gösteren yollardan biri ebeveynliktir.
Ve ebeveynlik bizi diz çökmeye yönlendiren en büyük yollardan biri. Küçük insanların hayatlarını yetiştirip biçimlendirme sorumluluğunu ciddiye aldığımızda bu durum Tanrı’ya bilgelik ve yönlendiriş için yalvarmamıza neden olmalı.
……fark ettiğimde daha iyi ebeveyn oldum
İstediğim ve olmam gereken bir ebeveyn değilsem de şunları fark ettiğimde daha iyi ebeveyn oldum:
- Tek başıma, kendi gücümle iyi ve Tanrı sayar ebeveyn olmayı bilmiyorum
- Ebeveynliğimde daha fazla Tanrı’ya, daha az bana ihtiyacım var.
- Sonucunda çocuklarımın yaptıklarını ve yapacaklarını her an denetleyemem.
- Tanrı’nın lütfu olmadan umutsuz ve güçsüzüm.
Eğer Tanrı’dan uzaksam ne yaparsam yapayayım, neyi bilirsem bileyim ebeveynliği tümüyle berbat edebilirim. Ama O’nunla, her şeyi Mesih’in aracılığıyla yapabilirim.
Çabalamak değil, güvenmek, itmek değil, dua etmek ve her şeyde başarılı olacağımı düşünmeyi bıraktığımda daha iyi ebeveyn oldum. Çünkü bunların hiçbiri doğru değil. VE hiçbiri doğru olmayacaktır. Hiçbiri siz de olmayacaksınız. Ne kadar çabuk bunları fark ederseniz işte o an daha iyi birer ebeveyn olursunuz.
2.Korintliler 12:10 Bu nedenle Mesih uğruna güçsüzlükleri, hakaretleri, zorlukları, zulümleri ve darlıkları sevinçle karşılıyorum. Çünkü ne zaman güçsüzsem, o zaman güçlüyüm.
https://godlyparent.com/better-parent 26/6/2021’de ulaşılmıştır. İzinle kullanılmıştır.
