Oturduğum ilçede sadece dokuz Covid 19 hastası var. Hastalardan altı kişi iyileşti. İki kişi de hastanede tedavi görürken, bir diğer hasta da evde kalıyor. Kişisel olarak virüs bizi etkilemiyor olsa da yine de önümüzdeki haftalarda hala evde kalmak zorundayız.
Dürüst olmak gerekirse sosyal mesafe kurallarına uymak zor. Kilisemiz fiziksel olarak bir araya gelemezken alkol dükkanlarının açık olmasını görmek sıkıntılı. Anlıyorum, bu iki konu ve yer farklıdır. Ancak dışarıda ‘tehlike yok’ gibi görününce bir araya gelmeme durumu duygularımıza ağır gelir.
Oysa hala dikkatli davranmamızı söyleyen tıp uzmanlarına ve hükümet yetkililerine itaat etmeye devam edeceğiz. Ve bunu yapmanın en büyük nedeni çocuklarımızdır. Onların virüse fazlaca maruz kalacaklarından dolayı değil, kötü örneklerden öğrenmeye açık oldukları içindir.
Çocuklarımıza biz ebeveynlerine itaat etmelerinin, aldığımız kararları kabul edip etmemelerine bağlı olmadığını öğretiyoruz. Biz adil ebeveyniz, onların kararlarımız üzerinde tartışmalarına izin veriyoruz. Ama onların ilk adımı itaat etmek olmalıdır. Kabul etmek ve itaat etmek arasında fark vardır. Ve bizim Hristiyan yaşantımız için sadece ‘kabul eden’ değil, ‘itaat eden’ çocuklar olmamız hayati önem taşır.
Öyleyse hükümete bağırıp çağırırsak, bu kuralların gereksiz olduğunu ileri sürersek, ‘insanları koruma adına yapıyoruz’ dediklerinde niyetlerini yalanlayıp isyan edersek ve kuralları ve buyrukları yerine getirmeyi reddedersek çocuklarımıza yetkililere sadece onlarla aynı fikirde olduğumuzda itaat ettiğimizi söylemiş oluruz. Ve işte bu korkunç bir örnektir.
Ters argümanı da anlarım. ‘Anayasa hakkında ne dersin? Eğer hükümet anayasayı çiğnerse? Bizim yönetim sistemimizde yetki anayasadadır ve biz ‘bu kurallara isyan edersek’ onların Tanrı’dan aldığı yetkiye değil, onların hükümet ihlaline karşı çıkıyoruz’ derler.
Peki, aynı fikirde değilim ama diyelim ki bir anlığına bu noktayı kabul edelim. Yine de çocuklara yetkiye karşı nasıl isyan edebileceğimizi öğretiyor olacağız. Ve temel aynı fikirde olup olmadığımız değildir. Onların kararlarını kabul etmediğimiz için karşı çıkmıyoruz. Bizim karşı çıkmamızın nedeni hükümetlerin bizim veya özellikle İsa’nın iyiliği için kasten davranmadıklarıdır. Karşı çıkmamız yas ve ağlayış ile olması gerekir. Temel arzumuz itaat etme olmalı ve etmediğimiz takdirde kalbimiz kırık olmalı.
Çocuklarımız bizi seyreder ve bizden öğrenirler. Bütün bu Covid’le ilgili kurallara verdiğimiz karşılık – özellikle her bir kararı kabul etmiyorsak – çocuklarımızın bize ve gökteki Babalarına nasıl itaat edeceklerine dobra dobra konuşur. Bir gün Tanrı’nın sözü onların günahlı eğilimleriyle yüzleşecek. O anda onların düşünce sisteminin sabit ayarının itaat ve güvene yönelik olması hayati önem taşır.
http://www.mikeleake.net/2020/04/our-kids-are-watching-our-stay-at-home-response.html
1/5/2020’de erişilmiştir. İzinle kullanılıyor
