Hayattaki en büyük sorumluluğum Midwestern Seminary’de bir nesil öğrenci yetiştirmek değil. Beş küçük çocuğumu Rab korkusu ve öğüdü konusunda eğitmektir. Bu kahyalığın ağırlığını ve yüceliğini her gün hissediyorum ve çocuklarımın Mesih’e doğru adımlar attığını gördükçe ölçülemez bir tatmin ve sevinç buluyorum.
Eminim birçok Hıristiyan ebeveyin benimle aynı şeyleri hissediyor; sahip olduğumuz fırsat ve sorumluluk karşısında hayrete düşüyorlar. Aslında insanlar eşim Karen ve bana sık sık Mesih’i takip eden çocuklar yetiştirmek konusunda sorular soruyorlar. Biz hemen onlara; başarılı olmaktan çok uzak olduğumuzu söyleriz. Başarılı olmanın aksine, kendi hayatlarımızda olduğu gibi çocuklarımızın hayatlarında da Rab’bin lütfunu arayarak çabalamaya devam ediyoruz.
Bu kesinlikle “başarı ve bunu nasıl başardık” ile ilgili bir yazı değil. Aksine, eski atasözünün dediği gibi, biz nerede ekmek bulduğumuzu diğer dilencilere söyleyen dilencileriz. Küçükleri Mesih’e doğru yöneltmek istiyorsanız, şu on ipucunu yararlı bulabilirsiniz:
1. Unutmayın, çocukların kurtuluşa kavuşmaları için yetişkinlere benzemeleri gerekmez; yetişkinlerin çocuklar gibi olması gerekiyor. İsa Matta 18. bölümde bu noktaya değindiğinde ruhsal masumiyetten bahsetmiyordu. Daha ziyade alçakgönüllülük, bağımlık ve hürmet ruhunu övdü; bunlar çocuklarda yaygın olan ve Mesih’i takip edecek herkes için gerekli olan erdemlerdir.
2. Unutmayın, çocuğunuzun ruhsal gelişiminden siz sorumlusunuz, kiliseniz, pastörünüz ya da çocuklarınızın pazar okulu öğretmenleri değil. Onlara Söz’ü öğretmek, kalplerini şekillendirmek ve evet, öğretiyi aşılamak için sadık olun. Kiliseniz çocuğunuzun ruhsal oluşumunu dışarıdan temin edecek kadar sağlıklı olsa bile bunu yapmayın. Bu Kutsal Yazılara aykırıdır ve sizi yaşamın en büyük sevinçlerinin birinden mahrum eder.
3. Mesih imanlısı olmanın ne olduğunu hatırlayın. Mesih imanlısı olmak entelektüel olmanın ötesinde bir şeydir. İstediğimiz çocuklarımızın İsa hakkında Kutsal Kitap’a dayalı olguları bilmeleri değil. Çocuklarım müjdenin ana hatlarını okuldan gitmeden önce biliyorlardı ama bu onları kurtarmak için yeterli değil. İtiraf, tövbe, iman ve Rab olarak İsa’ya teslimiyet için iyice dinleyin ve anlamaya çalışın. Kendinize şunu sorun: İsa onların hayatını değiştirdi mi?
4. Tanıklığınızı çocuklarınızla paylaşın. Çocuklarınız İsa’nın sizin için ne kadar önemli olduğunu biliyor mu? hayatınızı nasıl değiştirdiğini; ne zaman ve nasıl Hıristiyan oldunuz? Tanıklığınızı çocuklarınızla paylaşmak, Tanrı’nın onların yaşamlarında da neler yaptığını tartışmak için doğal bir bağlam sağlar.
5. Müjdeyi çocuklarınızla paylaşın. Bunu kilisede duyduklarını düşünmeyin. Pazar Okulu dersleri ve vaazlardaki noktaları birleştirme işini onlara bırakmayın. Müjdeyi çocuklarınızlanet bir şekilde, tutkulu ve sık sık paylaşın.
6. Müjdeyi çocuklarınızın önünde paylaşın. Siz bunu yaptığınızda, çocuklarınız müjdeyi daha az korkutucu, daha doğal bir ortamda duyabilirler. Üstelik müjdenin sizin için ne kadar önemli olduğunu, tüm insanlar için geçerli olduğunu, müjdeye ve insanlara onları tanıyacak kadar değer verdiğinizi anlayacaklardır.
7. Ruhsal sohbetler için doğal ortamları sağlayın. Evimizde ruhsal sohbetlerin, okul, aktiviteler, spor veya hayatımızın herhangi bir alanı hakkında konuşmak kadar doğal olması için çabalıyoruz. Bizim için bu, en doğal haliyle aile ibadeti sırasında gerçekleşir. Önemli olan bağlam değil tutarlılıktır. Tanrı’yla ilgili şeyler hakkında nadiren konuşmak çocuklarınızın tuhaflığını artırır. Ne kadar sık konusursanız müjde daha doğal hale gelir.
8. İsa’ya doğru adımlar atmaları konusunda onları teşvik edin. First Baptist Dallas’ın ünlü pastörü W. A. Criswell bu ifadeyi ortaya çıkardı. Bu yararlı bir ifade ve yararlı bir kavramdır. Çocuklarınız Mesih’i takip etmekle ilgilendiklerini ifade ettiklerinde, çok küçük olsalar veya onların araştırmalarıyla ilgili başka çekinceleriniz olsa bile, onlar sorular sorup “İsa’ya doğru adımlar atarken” onları yine de destekleyebilirsiniz.
9. Pastörünüzle konuşun. Çocuğunuzun ruhsal gelişimini başkasına emanet etmemeniz gerekse de pastörünüzün tavsiyesine başvurmalısınız. Ona yönlendirici sorular sormayın veya çok fazla varsayımda bulunmayın. Çocuğunuzu ziyaret etmesine ve ona Mesih’e doğru giden yolda katkılar sunmasına izin verin. Bazen kilise, ebeveynlerin çocuklarını Mesih’e yönlendirdiğini varsayarken, ebeveynler de kilisenin hizmetkarlarının da aynısını yaptığını varsayar. Hiçbir şeyi varsaymayın. Çocuğunuzun kalbi yanlış bilgilendirilmiş varsayımlar için fazla değerlidir. Kilisenizle ortaklık yapın.
10. müjde konusunda hızlı olun, ancak vaftiz etme konusunda yavaş olun. Çocuğunuzun Mesih’i takip etmekle ilgilendiğini ifade etmesi veya hatta Mesih’i takip ettiğini söylemesi, onu hemen vaftiz etmeniz gerektiği anlamına gelmez. Henüz gerçek anlamda hayatını Mesih’e adamamış küçük çocukları vaftiz etmek hem çocuğun hem de cemaatin kafasını karıştırır. Daha da kötüsü, bu durum, çocuğun Krallığın dışında kaldığı halde inanç değiştirdiğini düşünmesine neden olabilir. Bunun yerine sabırlı olun ve Rabbinize güvenin. Mesih’e olan arzuları olgunlaşsın. Değişimin meyvelerini arayın. Mesih’le gerçekten tanıştıklarına dair güven kazanınca onları vaftiz edin.
Sonuç
Bu yılın başlarında kendi çocuklarımdan birini vaftiz etme ayrıcalığına sahip oldum. Onu Mesih’e götürmenin ve aylar boyunca büyüdüğünü görmenin sevinci eşsiz bir mutluluktu. Şimdi Elçi Yuhanna’nın şu değerlendirmesine katılıyorum: “Benim için, çocuklarımın gerçeğin izinden yürüdüklerini duymaktan daha büyük bir sevinç olamaz!” (3.Yu 4). Çocuklarınızı Mesih’e doğru yönlendirirken bu 10 ipucunun size rehberlik etmesine izin verin. Çocuklarınızı Mesih’e yönlendirdikçe çocukların gerçeğin izinden yürüdüklerini görme sevincini de yaşayabilirsiniz.
https://jasonkallen.com/2018/10/ten-tips-for-leading-kids-to-christ-3/ 30/10/2023’de erişilmiştir. İzniyle kullanılıyor.
