Son günlerde 11,000 katılımcısı olan Together for the Gospel (Müjde için Birlik) adında harika bir konferanstan döndüm. Bir pastör olarak bu konferanslar yıllardır beni teşvik etti. Bu etkinlikte her zaman harika öğretişler, tapınma, paydaşlık ve kitaplar vardır. Birçok kitap, canıma merhem oldu.
Dinlediğim bir konuşma, yetki hakkında düşünmem konusunda çok yararlıydı. Dinlerken Tanrı’nın sahip olduğumuzu söylediği yetki konusunda rahatsız olan bugünkü ebeveynler hakkında düşündüm. Bu rahatsızlık aslında kültürümüzün vurguladığı yetki ile ilgili yanlış yönlendirmeden kaynaklanıyor.
Aşağıda benim düşüncelerim, tırnak içinde olan da konuşmacının düşünceleri var.
Bir tanımla başlayalım. Yetki, hüküm sürme hakkı ve sorumluluğudur. Ebeveyn olarak aileni iyi şekilde yönlendirme hakkın ve sorumluluğun var. Çocuklar değil, sizler sorumlusunuz.
- Yetki kötü kullanılabilir.
Yetkinin kötü kullanıldığı bir dünyada yaşıyoruz. Kocalar eşlerini incitirler. Yetişkinler çocukları suistimal eder. Belki de hakkınızı yiyen bir patron ya da otoriter bir pastörünüz var. Kötü kullanılmış yetki öyküleri bizi çevreler. Çünkü hem yetki hem de günah bizim çevremizi sarmıştır.
Sonuç olarak yetkiyi suistimal etmek kolaydır. Belki de çocukluğunda sert şekilde terbiye edildin ve sen böyle bir şeyi kendi çocuğuna yapmayacağına dair karar verdin ya da sınırlanırız yoktu. Bu şekilde öğrendiğiniz yetki sizi yeterince korumadı. Bu yüzden sen ilerde başkalarına farklı şekilde davranacağına dair kendine ant içtin.
Dolayısıyla bize ait olan yetkiyi kullanmayı reddederiz. Oysa her durumda sorun yetki değil, yetkinin kötü kullanılmasıdır. Çözüm yetkinin olmaması değil, yetkinin iyi kullanılmasıdır.
- Ebeveyn yetkimiz iyilik için kullanılmalı.
Yetki her zaman vardı ve her zaman olacak. Nihai yetkili Tanrı ve bizler O’na dayanırız. Onun sevgi dolu yetkisine istekle boyun eğmeliyiz.
“Yetki dünyamızla iç içedir. Her birimiz başkalarına bağımlı olarak dünyaya geldik. Beslenmeli ve her şeyi başkalarından öğrenmemiz gerekir. Hayatın düzeni bizim yetki altında olduğumuzu söyler.’’
Dolayısıyla ebeveynler olarak baş çobanın altındaki çobanız. Hükmümüz Tanrı’nın hükmünü yansıtmalı.
- İyi olan yetki Tanrı korkusuna dayanır.
“Sadece Tanrı’nın yetkisinin altında olduğumuzda başkaları üzerinde yetki sahibi olmaya layık oluruz. Bizim üstümüzde olana hesap verebilirliğimiz başkalarını suiistimal etmemizi esirgemeli. Tanrı korkusu yoksa doğruluk bozulur.” Biz bunu şu an ülkemizde (ABD) görüyoruz.
“Yekti altındayken iyi olmayı öğrenmek, yetki altında olmanızı mümkün kılar. Tanrı korkusu konusunda büyümek için elinizden geleni yapın.” Böylece çoluklarımızı bizi sevmek ve bize saygı göstermek için yetiştirmemizin nedeni gücümüzü onlara göstermek değildir. Onları ileriki yıllarda yetkisini iyi kullanan hem de iyi izleyici olabilecek karakterleri olması için eğitiriz.
- İyi yetki iyi ürün verir.
Ülkemizde yetki suiistimal ile eş tutulmaktadır.
“Hepimiz iyi bir yetki/otorite istiyoruz. Çocuklar sınıfı iyi denetleyen öğretmenler isterler. Hepimiz haklı, sevgi dolu ve bizi en iyi hale götürecek koçları severiz. Çocuklar sevgi dolu ve düzenli evlere koşarlar.”
Çocukların onaylanma ve sınırları olduğu yerde en iyi şekilde geliştiğini kanıtlayan psikolojik çalışmaları ile ilgili bir makale yazdım. Bu da sorunun yetki değil, yetkinin kötü kullanılmasının olduğunu fark etmemize yardım eder.
- Yetkinizi iyi kullanmak ve anlamak için dua edin.
Rab, bize başkalarını geliştirmek için yetki verir (bkz 2 Kor 13:10). “Yetkini kullanmaya razı olmak seni zor durumlara sokabilir.” Bu hizmetkar liderliğin bir parçasıdır. Yetkini iyi kullanmak için dua et. Yukarıda bahsi geçen koç veya öğretmen gibi başkalarını kutsamak için yetkini daha faydalı kullanman için dua et. Alçakgönüllü olman ve iyi önderlik etmeyi öğren diye dua et.
Ebeveyn olarak yetki sende. Sevgi dolu ama kusurlu olan yetkiyi kullanmaktan korkmamalısın. Yetkini başkalarını kutsamak için kullanacak mısın?
https://www.thedisciplemakingparent.com/how-do-you-feel-about-your-own-authority/ 4/6/2022’de erişilmiştir. İzinle kullanılıyor
