- Çocuklarınız günahlarını görsünler ki, Tanrı’nın merhameti için yalvarsınlar.
Ebeveynlikte bundan daha önemli bir işlev yoktur: çocuklarımızı sevgiyle ve sabırla Tanrı’nın merhameti için yalvarma noktasına getirmek. Kişi sadece içindeki günahtan kendini özgür kılamayacağını kabul ettikten sonra Tanrı’nın merhameti için yalvarır. Kendi günahlarını içtenlikle ve alçakgönüllülükle kabul etmeye başlayan çocuklar sadece yardım için Tanrı’ya koşmuyor, ebeveynlerinin de yardımına, yönlendirişine, terbiyesine ve öğretisine karşı çıkmayı da bırakırlar.
- Tehlikesini hafife almamaları için çocuklarınız günahlarının doğasını anlamalı (Ayet 1–3).
Çocuklarınızın hayatlarına günahlarında daha zarar verici bir şey yoktur. Günahın varlığını ve yıkıcı gücünü fark etmesini sağlamak çocuklarınız için iyi ve sevgi dolu bir eylemdir.
Günahlarını gören ve önemini kabul eden çocuklar olarak dünyaya gelmediklerini anlamaları önemlidir. Bu iş sizin, ebeveynin işidir.
Günah demek çocuklarımızın tek başına Tanrı’nın buyurduğu ve istediği şeklide yaşama yeteneklerinin olmadığı anlamına gelir. Hiç bir ebeveynlik denetlemesi, hiç bir eğitim sistemi, hiç bir insani başarı bu yeteneği sağlayamaz. Tanrı’nın müdahalesine ihtiyaç vardır.
- Çocuklarınızın sorunu ebeveynleri ile değil, Tanrı ile ilgilidir. (ayet 4).
Her bir günah Tanrı’nın yüzüne yöneltilen bir yumruktur. Her bir günah Tanrı’yı kendi tahtından indirip kendinizi oturtma arzusudur. Çocuklarınız ne zaman günah işlerlerse kendilerini Tanrı’dan daha akıllı, kendilerinin daha iyi bildikleri ve kendi kurallarını yazabilecekleri anlamına gelir.
Yani günah oğullarınızın ve kızlarınızın kendi hayatlarının, kendi arzularından, duygularından ve mutluluğundan ibaret olduğu anlamına gelir. Hiç bir günah sadece yatay boyutla ilgili değildir. Çocuklarınız size saygısızlık ettiklerinde Tanrı’ya saygısızlık ediyorlar çünkü onların anne babalarına saygı göstermelerini buyuran Tanrı’dır. Çocuklarınız birbirleriyle kavga ettiklerinde Tanrı’yla kavga ediyorlar çünkü barış içinde yaşamalarını isteyen Tanrı’dır.
- Çocuklarınızın günahlarının kendi öz/doğal sorunları olduğunu ve davranış sorununa yol açtığını anlamaya ihtiyaçları vardır. (ayet. 5).
- Çocuklarınızın günahın bir yürek sorunu olduğunu ve tek çözümün ise yeni bir yüreğe sahip olmak olduğunu anlamaları gerekir (ayet 10).
Çocukların ihtiyacı yönetilmek değil, kurtulmaktır; eğitilmek değil, Tanrı’nın ameliyatına ihtiyaçları vardır. Ve bu ihtiyaçlarını sizin fark etmeniz yeterli değildir. Onlar da bu ihtiyacı fark etmeliler, aksi halde sizin yardımınızı reddedecekler, Tanrı’nın yardımına muhtaç olduklarını kabul etmeyeceklerdir.
- Çocukların tek umut kaynağına koşmaları öğretilmeli; Tanrı’nın bağışlayan lütfu! (ayet. 14).
Tanrı’ya şöyle bir dilekte bulunun: çocuklarınızın yanına gidip onların günahından çok, içinizdeki günahtan gücenen bir kişi olarak onların günahlarından söz etmek için lütuf isteyin. Bu şekilde yaklaşırsanız yumuşak huyluluğun ve alçakgönüllülüğünüz Tanrı’nın atölyesi olur ve Tanrı çocuğunuzun yüreğinde sizin yapamadığınızı yapabilir.
https://www.crossway.org/articles/6-truths-about-parenting-that-reorient-everything/
adresinden alıntılanmıştır.
