Küçük çocuklarla birlikte olmak gerçekten gizemli bir şey. Onların bariz masumiyeti ve hayatla ilgili iyimserliğini görmemek elinizde değil. İşte çocuksu hayranlık budur.
William Blake şunu söyledi, “Çocuk olmanın ne demek olduğunu bilin… çocuk olmak bir kum zerreciğinde dünyayı, yabani bir çiçekte cenneti görmektir; avucunda sınırsızlığı ve bir saatte sonsuzluğunu tutmak gibidir.”
Oğlumuz Seth gençken bir şey inşa etmeyi ve dışarıda keşif yapmayı severdi; arkama yaslanıp onun yüzünün parlaklığını, dünyaya olan hayranlığını ve onun muhteşem hayal gücünü seyretmek çok eğlenceliydi. Benim hiç dikkat etmediğim, dünyada harika ve muhteşem şeyleri görmek için zaman ayırırdı. Yani toprakta bir böcek ya da bulutlarda hoş bir şekil olabilirdi bunlar… Çocuklarımızın bu genç yaşlarında sözlerinde ve eylemlerinde gördüğüm bu çocukluğun getirdiği hayranlığı görüp anlamayı, her zaman sevmişimdir.
Hayranlığı kaybetmek…
Hayatla ilgili hayranlığı yitirme konusunda kendimi bazen suçlu bulurum. Bir defasında Seth’in dışarıda oynadığını hatırlıyorum. Heyecanla yanıma gelip bir şeyi incelememi istedi. Ona karşılığım yarım yamalak ve ilgisizdi. Aklımdan, biliyorsun ben ‘yetişkinim ve bir yetişkinin ilgilendiği şeylerle daha fazla meşgulüm’ diye geçirirdim. Toprakta gizli olan harika bir şeye vereceğim zamanım yoktu. O zamanlar bu, benim için uğraşılmayacak kadar önemsiz bir konu gibi görünüyordu.
Bunu sen de yaptın mı?
En son ne zaman;
- Çocukluğunuzla birlikte bulutlarla hayali hayvanlar yarattınız?
- Bir çiçeğin üzerinde yaprakları koparırken onları tek tek saydınız?
- Tanrı’nın yaratılışına bakıp sizi hayrete düşüren bir şeyi buldunuz?
Neden yaşlandıkça bu hayranlığı ve hayatın getirdiği, olması gerektiği sadeliğini kaybediyoruz? Her nedense, yaşamın doğal aşınması ve yıpranması çocuksu iyimserliğimizi, çocuksu bakış açımızı kemiriyor. Ve bizler çocuk olmak ne demek unutuyoruz.
“Çocuklar doğal olarak iyimserler ve biz onları yavaşça bu sapkın öğretiden kurtarmak için eğitiriz.” – Louise Imogen Guiney
Hayranlığı gasp etmek…
Çoğu zaman biz yetişkinler olarak çocuklarımızı gerçekliğe getirerek eğlencelerini kısıtlıyoruz. Bu aslında çok acı. Keşke çocuklarımızın bize bulutlarını açıp taptaze ve lekesiz bir bakış açısı vermelerine izin verseydik. Hayranlığı biz kaybettiğimiz için bazen hiç fark etmeden, çocuklarımızın hayranlığını çalmakta çabuk davranırız. Bir zamanlar çocuklarımız sadece çocuktu.
Çocuklarımız genellikle bazı durumlarda iyiliği çok çabuk fark edip görebilirler, bizse çarçabuk o şeylerin kötülüğünü görür ve onlara gösteririz.
Çocuklarımız hayatı olması gerektiği gibi görmeye çalışır, bizse tam o sırada onları ‘hayat adil değil’ ya da ‘maalesef hayat böyle’ kuyruğuna aktarırız.
Böyle bir hayatı hatırlamadığımız için ya da böyle bir dünyada yaşamak istemediğimiz için çocuklarımızın yürek ve akıllarının masumiyetini korumak adına elimizden geldiğince çabalamayacağımız anlamına gelmez.
Hayranlığı korumak…
Hayat zor, bazen çocuklarımızın gerçekçi bakış açısını sağlamamız gerekebilir ama aynı zamanda onların çocukluğunun paklığını mümkün olduğunca deneyimlemelerine izin vermek çok güzel. O kadar hızlı bir şekilde büyüyorlar ki, hayatlarının kalan dönemlerinde zaten yetişkin gibi yaşayacak ve düşünecekler.
Nitekim, biz onlardan öğrenebiliriz. Biz davranışlarımızı onların düşünce tarzına göre ayarlayabiliriz.
Gold City yıllar önce ‘Çocukların İnandıkları’ adlı bir şarkı söyledi.
Sözler şöyle:
Sevgi sonsuza dek sürer
Anne ve babalar birlikte kalırlar
Hileciler asla kazanmazlar
Ve söz, tuttuğunuz bir vaattir
Yalan söylemek kötü ama ağlamak kötü değil
Hayaller asla ölmez
Ve tüm ihtiyacın imandır
Çocukların inandıkları çılgın değil mi
Tanrı’nın kim olduğunu, dünyada ve çevrenizde yaptıklarının hayranlığını ve bütün bunları çocuk gözüyle görmenin biz ‘yaşlı ve duygusuzlaşmış’ yetişkinleri değiştirebileceğinin hayranlığını asla kaybetmeyin.
Bu hafta çocuk olmanın hayranlığından zevk alamayacak kadar yaşlı olmadığını hatırlayarak kendini ve aileni tazelemek için zaman ayır.
https://godlyparent.com/wonder-of-childhood/ 15/8/2020’de erişilmiştir. İzinle kullanılmıştır
