Merhaba çocuklar!
Kimse akılsız olmak istemez değil mi? Birisi bize ‘ne kadar aptalsınız’ derse çok utanırız, hatta öfkeleniriz bile.
Ama akılsızdan daha beter insanlar da var! İnanmadıysanız göstereyim size. Kutsal Kitap’larınızı açın ve aşağıdaki ayetleri kendi gözlerinizle görün,
Süleyman’ın Özdeyişleri 26:12: Kendini bilge gören birini tanıyor musun?
Akılsız bile ondan daha umut vericidir.
Süleyman’ın Özdeyişleri 29:20: Sözünü tartmadan konuşan birini tanıyor musun?
Akılsızın durumu bile onunkinden daha umut vericidir.
Ukala olmak çok çok fena birşeydir. Kendini herkesten daha akıllı gören, her durumda ‘ne yapmamız gerektiğini ‘ben’ biliyorum’ diye düşünen ve böyle konuşan birini tanırsınız herhalde. Tanrı’ya göre bu kişi akılsızdan daha kötü durumdadır. Kendisine göre ne Tanrı’ya ne de başka insanlara ihtiyacı vardır, onlara bakmaz, danışmaz. Bu kişinin başına buyruk olması aslında akılsızlıktan da ötedir.
İkinci örnek;konuşmadan önce hiç düşünmez, sözlerinin etkisini hiç dikkate almaz,sadece ‘dobra dobra konuşurum, istediğimi söylerim, sözlerimin kimseyi incitip incitmeyeceğinden bana ne’ diye düşünen kişidir.Sözlerini kendisi için (kabadayı gibi görünmek, kızları ya da erkekleri etkilemek için) söyler. Bu kişi Tanrı’nın gözünde umut verici değildir. Böyle kişilerin de kendisinden başka insanlara ihtiyacı yoktur, hatta başkaları onun umrunda bile değildir.
Bizler bu tür insanlardan ders almalıyız! Akıllı insanlar olmak istiyorsak zayıflığımızı, eksiklerimizi unutmayalım ve her zaman benliğimizin değil Kutsal Ruh’un denetiminde yaşayalım.
Hepinize iyi haftalar.
