Merhaba çocuklar!
Bugünler hepimiz için ayrı ayrı zor geçiyor. Pandemi nedeniyle evlerimizde sıkışıp kaldık. Çok sevdiğimiz akrabalarımızı, arkadaşlarımızı göremiyoruz. Bazen çok çok yalnız hissediyoruz. Sanki herkes bizi unutmuş gibi düşünüyor, hatta Tanrı bile bizi unuttu diyoruz belki… Ve merak ediyoruz: ‘Tanrı gerçekten beni tanır mı? Beni hatırlar mı? Adımı bilebilir mi?
Tabii ki bilir, hatırlar! HER ŞEYİ bilen Tanrı, seni de bilir ve en küçük detayına kadar hayatınla ilgilenir. Bakın Mezmurlar kitabında Davut bunu nasıl tarif ediyor;
Mezmur 139:13-18
İç varlığımı sen yarattın,
Annemin rahminde beni sen ördün.
Sana övgüler sunarım,
Çünkü müthiş ve harika yaratılmışım.
Ne harika işlerin var!
Bunu çok iyi bilirim.
Gizli yerde yaratıldığımda,
Yerin derinliklerinde örüldüğümde,
Bedenim senden gizli değildi.
Henüz döl yatağındayken gözlerin gördü beni;
Bana ayrılan günlerin hiçbiri gelmeden,
Hepsi senin kitabına yazılmıştı.
Hakkımdaki düşüncelerin ne değerli, ey Tanrı,
Sayıları ne çok!
Kum tanelerinden fazladır saymaya kalksam.
Uyanıyorum, hâlâ seninleyim.
Ne kadar harika değil mi çocuklar? Tanrı bizi annemizin karnındayken bile biliyor ve tanıyordu. Bizi harika bir şekilde yarattı ve bizi önemsiyor. Yalnız hissettiğin her an bunu hatırla! Tanrı seni tanıyor, biliyor, seni adınla çağırıyor!
Haydi gelin hep birlikte Tanrı’mıza övgüler sunalım.
Hepinize iyi haftalar.
