Esas olarak, müjde İsa’nın ölümü ve dirilişiyle ilgili haberdir. Tabii ki İsa’nın kimliğini de unutmuyoruz: O, tam anlamıyla insan ve tam anlamıyla Tanrı’dır. Bu yüzden bizi kurtarabilir; Tanrı ile bizim aramızda aracı olabilir. İsa’ya güvenmek şarttır.
Ancak müjdenin gerekçesini de unutmayalım. Bizim kurtulmamız gerekiyor. Günahkârız ve Tanrı’nın gazabına maruz kalabiliriz. Suçluyuz, utanç içindeyiz ve ölüm gerçeğiyle karşı karşıyayız. Kendimizi kurtaramıyoruz, çünkü ruhsal bakımdan ölü durumdayız ve Tanrı’dan uzağız.
İşte bu yüzden “iyi haber” şudur:
Elçilerin İşleri 13:38-39
“Dolayısıyla kardeşler, şunu bilin ki, günahların bu Kişi aracılığıyla bağışlanacağı size duyurulmuş bulunuyor. Şöyle ki, iman eden herkes, Musa’nın Yasası’yla aklanamadığınız her suçtan O’nun aracılığıyla aklanır.”
Bağışlanma!
Bizim yapamayacağımız bir aklanma!
Bu gerçekleri söylemeyi unutmayalım. Kurtuluşun nimetleri çok büyüktür. Ve en değerlisi şudur:
Yuhanna 17:3
“Sonsuz yaşam, tek gerçek Tanrı olan seni ve gönderdiğin İsa Mesih’i tanımalarıdır.”
