Uzun yıllardır öğrencilerime Rab’le geçirdikleri sessiz zamanlar hakkında sorular soruyorum. Açıkçası, birçoğu tutarlılık konusunda, özellikle de dua konusunda zorlanıyor. Anekdot olarak şunu öğrendim: En az mücadele eden öğrenciler, kendileri için sessiz zamanları model alan ebeveynlere sahip olma eğilimindedir. Bazen bunu kasıtlı olarak yapıyorlardı, ama bazen de kendiliğinden oluyordu. Ebeveynleri sessiz zamanlarını daha halka açık bir yerde yaptılar ve çocukları da bunu not aldı. İşte bu yüzden önemli:
- Çocukların Pazar gününün ötesinde de Tanrı ile zaman geçiren bir yaşam görmeleri gerekir. Tek gördükleri Pazar gününde olursa, Pazar gününün Tanrı’yla birlikte olmak için tek gün olduğunu varsayacaklardır. Aynı şekilde, duydukları tek dua akşam yemeğindeki dualarsa, dua etmek için tek zamanın o olduğunu öğreneceklerdir.
- Hristiyanlığın sadece bir hafta sonu alışkanlığı değil, bir yaşam tarzı olduğunu görmeleri gerekir. Hristiyanlığın yaşamları değiştirdiğini öğrenmelerinin yollarından biri, anne babalarının hafta boyunca Tanrı’nın Söz’ünü okuduklarını görmeleri ve Tanrı’yla konuştuklarını duymalarıdır. İlk rol modellerinin evlerinde olması gerekir.
- Onlar için ve onlar hakkında edilen duaları duymaya ihtiyaçları vardır. Dinlemiyor gibi görünseler bile, ebeveynlerinin onlar için dua eden seslerinin anılarına ihtiyaçları vardır. Yıllar sonra dünya onlara alternatif mesajlar gönderdiğinde kafalarının içinde bu sesleri duymaya ihtiyaçları olacak.
- Gelecek yıllarda onları teşvik edecek anılara ihtiyaçları var. Belki de içinde babalarının notları olan yıpranmış bir Kutsal Kitap’tır. Belki de annenin yıllar içinde kırışmış dua defteridir. Ya da belki ebeveynlerinden biri tarafından yazılmış elektronik bir günlüktür. Her halükarda, yıllar sonra sarılacakları bir hediye olacaktır.
Ebeveynler, büyükanne ve büyükbabalar, demek istediğim şu: sessiz zamanınıza çocuklarınızı ve torunlarınızı da dahil edin. Tanrı’yla tamamen baş başa kalma ihtiyacınız olabilir ama başkalarını da size katılmaya davet etme fırsatını kaçırmayın.
Okul öncesi çocuğunuz size sadece 15 saniye ilgi gösteriyorsa, onu 15 saniye boyunca kucağınıza alın – sonra Kutsal Kitabınızı açarak ona tek cümlelik bir öykü anlatın ve onun için dua edin. Eğer ergenlik çağındaki çocuğunuz size sadece aynı süreyi veriyorsa, güne başlamadan önce onun için Kutsal Kitap’tan bir ayet verin ve dua edin. Yetişkin çocuklarınıza her gün bir e-posta gönderin ve Rab’bin Sözü’nden size neler gösterdiğini bildirin. Ara sıra, onlar için nasıl dua ettiğinizi anlatan bir mesaj gönderin.
Çocuklarımızın Tanrı’yla nasıl vakit geçireceklerini bizden öğrenmeleri önemlidir.
https://chucklawless.com/2025/04/four-reasons-why-your-kids-need-to-see-and-hear-you-do-your-devotion/ 26/4/2025’de ulaşılmıştır. İzinle kullanılıyor.
