Bir dostum geçenlerde kendisine çocuk yetiştirme konusunda bir kaç öğüt verip veremeyeceğimi sordu. Güldüm ve yapamam dedim. Çünkü uzman olmadığımı ve o konuda ne yaptığımı tam olarak bilmediğimi söyledim. Kendisi de güldü, çocuk yetiştirmenin bizi nasıl da alçalttığını dile getirdi. Dostum söylediklerinin ne kadar doğru olduğunu fark etmemişti. Bir çok yıl anne babalara ders verdim, danışmalık yaptım, öğüt verdim ve çocuk yetiştirme konusunda eğittim. Benim bu konuda öğüt veremeyecek noktaya gelmem aslında Tanrı’nın bendeki lütfunun harika bir tanıklığıdır.
Bir çok insan evliliğimizin bir laboratuvar, ruhsal büyümemizin geliştiği ve beslendiği bir yer olduğunu ileri sürer. Bana göre çocuk yetiştirme de aynı işlevi görür. Tanrı çoçuk yetiştirme sürecini hiç beklemediğim bir şekilde beni tasfiye edip değiştirmek için kullandı. Bana karşılamayı öğrendiğimden daha fazla ihtiyacı olan bir çocuk verdi, öyle ki kendi gücüme ve yeteneklerime değil, Kendisine dayanayım! Ayrıca kendimle ilgili çok şey öğrendim, yüreğimde asla görmek istemediğim şeyleri gördüm. Varlığından haberdar olmadığım iyice derinlere gömülmüş olan günahlarımla yüzleştim, mesela sabırsızlık, bencillik, kolay sinirlenme ve hoşnutsuzluk. Gerçi rahatsızlık ve bazen da acı verici olsa da “kutsal kılan ebeveynlik” benim için gerekliydi ve iyiydi.
Bağımsızlık: Defol!
Ebeveynlik bizim kutsal kılınmamız için ideal bir alandır. Var gücümüzle kontrol etmeye çalıştığımız bir alan. Bilgiye ve gerçeklere hemen ulaşabileceğimiz bir kültürde çocuk yetiştirmede günlük zorlukları çözmek için tweetlere, makalelere, bloglara bakarız. Kitaplara, sistemlerimize ve programlarımıza dayanırız ve bunlar sorunu çözmezse, çaresizliğe kapılırız ya da yeni araştırmalara girişiriz. En azından ben öyle yaptım.
Ve o anda birden Tanrı gözlerimi açtı, ebeveyn olmanın zorluklarının altında başka bir şeyin olduğunu gösterdi. Ebeveynliğin neden sık sık zor olduğunu gördüm – Tanrı, O’nda kalmamızı engelleyen günahı ve bağımsızlığımızı söküp atmak için ebeveynliği kullanır. Asıl ihtiyacım mükemmel ‘çocuk uyutma yöntemi’ ya da en iyi tuvalet kullanma eğitim programı ya da çocuklarımın odalarını toplamayı öğretecek en iyi on adımı bulmak değil, Tanrı’nın lütfuna tamamen dayanmam gerektiğini görmemdir. Sık sık mutluluğumu ve rahatlığımı tamamen iyi davranan çocuklarda ya da pürüzsüz bir günde bulmaya çalıştım. Ama en büyük ihtiyacım sadece Tanrı’da bulunur, kendisi de bunu bilir.
Ebeveynliği kolaylaştırma yollarını ararken, Tanrı beni arıtan ateşin daha da içine gönderdi, gerçek sevinç ve tatmin kaynağı olan kendisine gitmemi sağlamak için ortaya anneliğimle ilgili sorunları çıkarttı.
Bazen arıtan süreç acı verir ve ben ‘Tanrım, benimle daha işin bitmedi mi?’ diye sormak isterim. Bazı günler çocuklara bakmaktan çok hakemlik yaparım. Genç zihinler ödeve odaklanmaz, kurutma makinesi arıza yapar ve işte o zaman anneliğin neden bu kadar zor olması gerektiğini merak ederim. Ama o anda müjdeyi hatırlarım, Tanrı’nın bana olan büyük sevgisini de. “Size oğullar diye seslenen şu öğüdü de unuttunuz: ‹‹Oğlum, Rabbin terbiye edişini hafife alma, Rab seni azarlayınca cesaretini yitirme.” (İbraniler 12:5). Tanrı beni şimdiki bulunduğum durumda bırakmak istemez – benim için aklında daha iyi bir durum vardır. Benim yüzleştiğim hiç bir zorluk boşa gitmez. Hiç biri! Hayatımdaki her bir zorluğu müjdenin zafer öyküsü için kullanıyor.
O’nun hedefi hayatımın konforlu, rahat, güvenli ve tahmin edici olmasını sağlamak değil, beni kutsal kılmaktır. “Çünkü Tanrı önceden bildiği kişileri Oğlunun benzerliğine dönüştürmek üzere önceden belirledi. Öyle ki, Oğul birçok kardeş arasında ilk doğan olsun. Tanrı önceden belirlediği kişileri çağırdı, çağırdıklarını akladı ve akladıklarını yüceltti.” (Romalılar 8:29–30)
Kendini O’nun İşlerine Emanet Et!
Belki siz de kendinizi aynı yerde buldunuz. Hayat beklediğiniz gibi olmuyor, işlemiyor. Çocuklarınız mükemmel değil, sabrınız tükeniyor. Kolay, güzel ve deliksiz bir gece uykusunu hatırlamıyorsunuz. Her zor günde, her ebeveynlik zorluğunda Tanrı’nın çalıştığını bilin.
O’nun çalışmasına açık olun, hatta kendinizi O’nun eline bırakın. Tanrı’nın açığa vurduğu iç günahınızı hemen çarmıha götürün. Her bir ebeveynlik hatası için İsa’nın öldüğünü unutmayın. Kendisinde sevinç bulun, sadece O’nun gücüne ve bilgeliğine dayanın. Umudunuzu bu ayetten alın: “Sizde iyi bir işe başlamış olan Tanrı’nın bunu Mesih İsa’nın gününe dek bitireceğine güvenim var” (Filipililer 1:6).
Christina Fox
http://www.desiringgod.org/blog/posts/the-sanctifying-work-of-parenthood
9/6/2013 tarihinde erişilmiştir.
