İyi Bir Ebeveyn Kimdir?
Tuzak gibi bir soru değil mi? Kanımca kendilerinin iyi birer ebeyen olduklarını düşünen kişiler aslında öyle değildirler. Çok iyi iş çıkartan ebeyenler ise (eksiksiz değilseler de), zayıflıklarını net bir şekilde hissederler.
21. yüzyılda Batı dünyasında yaşayan müjdeci Hrıstiyanlar olarak, iyi birer ebeveyn olma konusunda üzerimizde şimdiye kadarkinden çok daha fazla baskı var. Her gün Facebook, Pinterest ve İnstagram ortamlarında herkes ne kadar iyi bir ebeveyn olduklarını gösterirler. Kanıt fotoshoplaşmış fotograflarda, değil mi? Çevremizdekilerin aile yaşamı; güler yüzler, keyifli yürekler ve aile eğlencelerini içeren hatıralardan ibarettir.
Ve bu sadece dünyada olan bitenler! Ya kiliselerde… Diğer Hrıstiyan aileler Kutsal Kitap okuma, dünyadaki diğer hizmetler için dua ve çocuklarının tüm Kutsal Kitap’ı ezberlemelerini öğretme (ya da öyle görünüyor!) konusunda harika işler çıkartıyorlar. Aslında mantıken böyle olmalıdır, değil mi? Yani eğer imanlı olmayanlar, aile konusunda iyi şeyler yapıyorlarsa, bizim çok daha iyi şeyler yapmamız gerekmez mi? Aile bir Hrıstiyan olgu değil mi?
Maalesef bir çok Hrıstiyan kendisini suçlu, yüklü ve stress altında hisseder. Çünkü bu aile meselesinde, iyi bir ebeveyn olmak için aile ile ilgili bütün şeyleri yapmaları gerektiğini düşünürler.
Teşvik Verici Bir Söz
Bir iki hafta önce bir kardeş bana Mesih’e nasıl iman ettiğini anlattı. Aslında ebeveynleri aracılığıyla ama garip bir yolla.
Çocukken, ebeveynleri çok aşırı bir şekilde olmasada dindarlardı. Her zaman ortalıkta bir Kutsal Kitap bulunurdu (ama evde pek okunmazdı). Kitap sanki tılsımlı, aile mirasının bir parçası, kütürel kimliğin bir öğesi gibiydi.
Gün geldi evden ayrıldı, evlendi ve artık eşiyle yaşıyordu. Bu adamın hayatı değiştikçe yaşadığı dünyayı sorgulamaya başladı. Kutsal Kitap’ı (hani o ‘her zaman ortalıkta duran’ Kutsal Kitap!) okumaya başladı.Ve biliyor musunuz ne oldu? Hem o hem de eşi kurtuldu. Bir gün sağlıklı bir kilise bulmak için yönlendirişe ihtiyaç duydu ve dua ederken, Tanrı’nın harika ilahi tadiriyle eski bir tanıdığı ‘tesaddüfen’ ortaya çıktı. Kendisi de kurtulmuş birisiydi ve bizim kilisemize katılıyordu. Dua yanıtlandı.
Vaftiz oldular, kilisemizin üyeleri oldular ve birlikte Tanrı’yı övüyoruz.
Odak Noktası
Gözüme çarpan şey ebeveynlerin bu adamın hayatında oyandığı roldür. Evde ders vermediler, eğitim yapmadılar. Kutsal Kitap’ı ayetleri ezberletmediler. Kutsal Kitap’ı öğretmediler. Belki onlar imanlı bile değillerdi.Ama doğru olan bir şey yaptılar: Her zaman Kutsal Kitap’ı yanı başlarında hazır bulundurdular. Tanrı bir kişinin hayatında çalışmak için başka neye ihtiyacı var ki?
Örnek olmayan örnek
Yani ben ayetler ezberlemeyelim, Kutsal Kitap’ı okumayalım, kiliseye gitmeyelim mi diyorum? Ya da müjdeleme için, evde Kutsal Kitap okumaya önemli değil mi diyorum?
Kesinlikle hayır!
Ne diyorum? Ey ebeveyn, eğer çocukların dünyasına bir şekilde Kutsal Kitap’ı sokuyorsan, iyi ediyorsun. Tanrı’nın çalışması için bu tek şey bile yeterlidir.
Çocukların kurtuluşu veya kutsal olması, aile rutinin iyi olup olmadığına ya da Facebook’da paylaştığınız durumların iyi olup olmadığına bağlı değildir, tehlikelide değildir. Hayatınızda bir eksik görseler dahi onlar imansızlığa mahkum değillerdir.
Tanrı, çocuklarınızı kurtarmak için, sizin mükemmel ebeveynler olmanıza ihtiyaç duymaz. Ama ‘iyi bir ebeveyn’ en azından evde bir Kutsal Kitap’ın hazır bulunmasına gayret edecektir. Evet, daha çok şey yapabiliriz, aslında yapmamız lazım. Ve yardımcı bir çok kaynaklar da var.
Ama en azından bu noktadan başlarsak, iyi ederiz…
www.julianfreeman.ca/family/good-parent 26/11/2015 erişilmistir.
